кінець

кінець (język ukraiński)

transliteracja:

kìnecʹ

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koniec (ostatnia chwila)

(1.2) koniec, kraniec (ostatni fragment przedmiotu)

(1.3) przen. pot. koniec, śmierć

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кіне́ць	кінці
dopełniacz	кінця́	кінців
celownik	кінцеві // кінцу	кінцям
biernik	кіне́ць	кінці
narzędnik	кінце́м	кінцями
miejscownik	кінці	кінцях
wołacz	кінцю	кінці

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) кінець світу • кінець війни • кінець року

synonimy:

antonimy:

(1.1-2) початок

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. кінцівка ż, кінцівочка ż

zdrobn. кінчик m

czas. кінчати ndk., кінчатися ndk., кінчити dk., кінчитися dk.

przym. кінцевий, кінцьовий

związki frazeologiczne:

кінець кінцем • кінці з кінцями зводити • у палиці два кінці

etymologia:

uwagi:

źródła: