братръ

братръ (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

bratrŭ

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brat

(1.2) przen. brat zakonny, mnich, zakonnik

odmiana:

(1.1-2) deklinacja I (o-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	братръ	братра	братри
dopełniacz	братра	братроу	братръ
celownik	братроу	братрома	братромъ
biernik	братръ	братра	братрꙑ
narzędnik	братромъ	братрома	братрꙑ
miejscownik	братрѣ	братроу	братрѣхъ
wołacz	братре	братра	братри

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

odziedziczone z prasł. *bratrъ, z prabałtosł. *brā́ˀtē, z praindoeur. *bʰréh₂tēr

por. st.pol. bratr, czes. bratr

uwagi:

war. братъ

źródła: