έφηβος

έφηβος (język nowogrecki)

έφηβος (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈe.fi.vos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) nastolatek

(1.2) młodzieniec, efeb, dorastający chłopiec

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) książk. nastolatka

(2.2) książk. dorastająca dziewczyna

odmiana:

(1) M19

(2) F36

przykłady:

(1.1) Οι γιοι μας είναι έφηβοι. → Nasi synowie są nastolatkami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1-2) έφηβη

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. εφηβικός

rzecz. έφηβη ż, εφηβεία ż, εφήβαιο n

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἔφηβος

uwagi:

źródła: