żyrant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

żyrant (język polski)[edytuj]

wymowa:
(1.1) lp żyrant?/i, IPA[ˈʒɨrãnt], ASyrãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.; lm żyranci?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ekon. osoba poręczająca za kogoś spłatę sumy wekslowej; zob. też żyrant w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W tym wekslu jest feler, jeden żyrant niepewny![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) poręczyciel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żyrowanie n
czas. podżyrować dk., żyrować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Girant < wł. girante (obracający się)[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Reymont Ziemia obiecana
  2. Hasło „żyrant” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  3. Hasło „żyrant” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1016.