żenić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

żenić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʒɛ̃ɲiʨ̑], ASńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ożenić)

(1.1) zob. ożenić

czasownik zwrotny niedokonany żenić się (dk. ożenić się)

(2.1) zob. ożenić się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żonaty mos, żona ż, żenienie n, żoncia ż
przym. żonaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ożenić
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ożenić się
źródła: