żenąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

żenąć (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈʒɛ̃nɔ̃ɲʨ̑], ASnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) daw. poet. popędzać, gnać[1]

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) daw. przen. biec[1]

czasownik zwrotny niedokonany żenąć się (dk. brak)

(3.1) daw. przen. biec[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja Vb
(2.1) koniugacja Vb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żenienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: popędzać, gnać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biec
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „żenąć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.