żeń-szeń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

żeń-szeń (język polski)[edytuj]

żeń-szeń (1.2)
wymowa:
IPA[ˈʒɛ̃ɲ‿ʃɛ̃ɲ], ASń‿šẽń], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. azjatycka bylina zielna uprawiana ze względu na korzenie wykorzystywane w medycynie, kosmetyce oraz jako przyprawa; zob. też żeń-szeń w Wikipedii
(1.2) korzeń żeń-szenia (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W dziewiętnastym wieku wartość suchego korzenia żeń-szenia osiemnastokrotnie przekraczała wartość złota.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ginseng[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. żeńszeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. женьшень[2] < chiń. 人蔘 (pinyin rénshēn) < chiń. (ren) → człowiek[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „żeń-szeń” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1015.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „żeń-szeń” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.