świętokradztwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

świętokradztwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) znieważenie lub zbezczeszczenie kogoś lub czegoś uznawanego za święte
(1.2) daw. przestępstwo polegające na popełnieniu świętokradztwa (1.1)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mieli oni wiele czci dla papiestwa, dla Kościoła w ogóle, traktowali kult religijny jako powinność chrześcijanina, a każde naigrawanie się z religii uznawali za niewybaczalne świętokradztwo[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) profanacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. świętokradca
forma żeńska świętokradczyni
przym. świętokradczy
przysł. świętokradczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek Borucki, Polacy w Rzymie : od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.