łaufa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łaufa (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
łaojfałoüfa
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) biegać, biegnąć, biec[1][2]
(1.2) iść, lecieć (o filmie)
(1.3) ciec, spływać
odmiana:
(1.1) czas przeszły prosty līf,łu̐f; imiesłów czasu przeszłego gyłaufa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kłaufa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łauf m, łaufer m, łauferyn ż
czas. nȧjłaufa, anöhłaufa
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. hloufan, swn. loufan, por. niem. laufen
uwagi:
zobacz też: ȧjłaufa
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 283.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 257.