łaskotać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łaskotać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. połaskotać)

(1.1) lekko podrażniać miejsca wrażliwe na dotyk

czasownik zwrotny niedokonany łaskotać się

(2.1) łaskotać (1.1) siebie nawzajem
(2.2) łaskotać (1.1) siebie samego
odmiana:
(1.1) koniugacja IX, łaskoczę / łaskocę[1][2], lub
(2.1-2) lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) przyjemnie / delikatnie łaskotać • łaskotać piórkiem
synonimy:
(1.1) gilgotać, łechtać, łachotać
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pobudzać, podrażniać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. połaskotać, załaskotać
rzecz. łaskotanie n, łaskotki nmos
przym. łaskotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Odmienianie tego czasownika wedle koniugacji I („łaskotam”,, „łaskotasz”, „łaskota”, „łaskotamy, „łaskotacie, «łaskotają», «łaskotaj») jest niepoprawne[3][4].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „łaskotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „łaskotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Hasło „łaskotać” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 312.
  4. Hasło „łaskotać” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 496.