łaskawość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łaskawość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[waˈskavɔɕʨ̑], AS[u̯askavość] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co łaskawe; cecha tego, kto łaskawy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wciąż liczysz na jego łaskawość?
(1.1) Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, / w czasie łaskawości, o Boże; / wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, / w zbawczej Twej wierności![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. łaskawy, łaskaw
przysł. łaskawie
rzecz. łaska ż, ułaskawienie n, łaskawca mos
czas. łaskować
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. łaska + -wość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Psalmów 69,14, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).